Έχω μια φίλη....
Υπεραισιόδοξη και γλυκιά.
Όταν ανέβασα το ποστ για τα Μικρά Μπαλκόνια μου έγραψε όλο αισιοδοξία, ότι η Λίζα θα γυρίσει και θα ξανανοίξει το μικρό μπαλκόνι.
Κι είχε δίκιο. Πάντα έχει δίκιο η αισιόδοξη φίλη μου (κι αν διαβάσει αυτό το ποστ θα καταλάβει ότι εκείνη εννοώ).
Με την ευκαιρία να σας δείξω και την κρυφή όψη του μικρού διαμερίσματος της Λίζας που είναι πολύ πιο όμορφη (η όψη) από αυτή που βλέπω από το μπαλκόνι μου.
Ένας ολόκληρος τοίχος υπέροχα ζωγραφισμένος με λουλούδια που μένουν για πάντα ανθισμένα.😊
Από αυτή την πλευρά έχει άπλετη θέα στη θάλασσα χωρίς κανένα εμπόδιο.
Φέτος λοιπόν που επέστρεψε η Λίζα, η μοναδική μου γειτόνισσα, ήπιαμε καφεδάκι παρέα και ανταλλάξαμε τηλέφωνα και στοιχεία στα κοινωνικά δίκτυα για να μην ξαναχαθούμε και βάλω πάλι το κακό με το νου μου.
Η Λίζα μόλις έφυγε για το σπίτι της στο Λας Βέγκας. Ήδη έχει φτάσει. Ανταλλάξαμε μηνύματα (ας είναι καλά το πολύπαθο διαδίκτυο).
Θα γυρίσει πάλι κοντά μας την άνοιξη σαν τα χελιδόνια.
Με το καλό.......
