Οικογενειακή φωτογραφία και Καλό Ταξίδι.....!

Μα δεν φαντάζεστε τι φιλάρεσκες που είναι αυτές, οι μικρές μασκωτίτσες.

Κι οι απαιτήσεις τους ... Θεούλη μου.  Βάλε μου ένα φιόγκο εδώ (η μία) κι εμένα ένα λουλούδι μπουτονιέρα (η άλλη), εγώ θέλω τζόκευ καπελάκι (η τρίτη), όλες είχαν τις απαιτήσεις τους.

Αφήστε που ήθελε η κάθε μιά να ετοιμαστεί πρώτη.

Και μετά βέβαια άρχισε η ανυπομονησία
"τι έγινε?  Ακόμα να τελειώσεις?  Πότε θα φύγουμε?"

Με τρέλλαναν.  Κι όσο περισσότερες μαζευόντουσαν, τόσο πιό δυνατές οι φωνές τους.

Η πρώτη "βαλίτσα" δεν τις χώρεσε.  Μετακόμισαν σε μεγαλύτερη κι είναι τόσο βιαστηκές που κάθονται εκεί στιμωγμένες μέρες τώρα, η μιά πάνω στην άλλη.

Προχθές έστησα αυτί το βράδυ ν'ακούσω τι λένε.  Δε θα το πιστέψετε, έκαναν όνειρα γιά τα χεράκια που θα της κρατήσουν.  Και τσακωνόντουσαν ποιά θα την αγαπήσουν περισσότερο απ'την άλλη.

Αφού και η Μπάμπυ δεν άντεξε τις φωνές και τη φασαρία τους και τις άρχισε στο γάβγισμα.

Ομως έφτασε πιά η στιγμή γιά το μεγάλο ταξίδι τους.

Στολισμένες και φρεσκαρισμένες, στριμώχτηκαν η μιά δίπλα στην άλλη 40 τοσοδούλες να φωτογραφηθούν (ενθύμιο για τη "μαμά") και να μπούν στην αποσκευή τους γιά να ταξιδέψουν.

Ρένα μου, ετοιμάσου!

Σε προειδοποιώ πάντως, πως και λίγες μέρες να τις κρατήσεις στο σπίτι σου, θα σε τρελλάνουν.  Γλωσσοκοπάνες ολκής, γλώσσα δε βάζουν μέσα τους, μέρα ή νύχτα.

Εγώ τους είπα το "καλό-ταξίδι" και τους ευχήθηκα να πάνε σε αγαπησιάρικα και ευγενικά χεράκια.

Καλό ταξίδι μικρές μου